Toplum duvara tosladı toslayacak..!

Beşiktaş’tan Sarıyer’e doğru geliyoruz. Kalabalık ve gürültüden kaçıp, biraz kafa dinlemek için “çöl ortasındaki vaha gibi” dediğim, Belgrad Ormanları içindeki arboretuma gidiyoruz. Arabayı oğlum Hilmican kullanıyor.

Yol boyu sohbet ediyoruz. Konumuz trafik kuralları.. Bu arada trafik kurallarına uymayanları da takip ediyoruz. Sinyal vermeden yola çıkanları mı ararsınız, sağa sola dönerken işaret vermeyenleri mi ararsınız, araçların arasından dans eder gibi slalom yapanları mı, yoksa lastik ve egzoz öttürenleri mi ararsınız hepsi yolda. Hafriyat kamyonları azrail gibi, lüks arabası olanlar ön taraf tıkalı olduğu halde habire uzun farları yakıp yol istiyor. Böylelerine yan dikiz aynasından el işaretiyle, “pervaneleri çalıştır üstten geç” derken, trafiği tehlikeye sokarak, aralardan zigzaklayanlar için, “Bir trafik polis yok ki ortalarda, yakalasın şunu” deyip, kızıyorum.

“Görüyorsun işte oğlum.. Sen istediğin kadar arabayı iyi kullan, kuralları bilmeden direksiyona geçenler ya da bilip de uygulamayanlar yüzünden bu dünyadan erken ayrılan o kadar masun insan varki..” dedim.

“Haklısın baba” dedi.. Sözünün devamını anlamayadım çünkü o ara sol tarafımızdan kıçını yırtar gibi egzozunu bağırarak şahin model bir araba geçti..

“Neresinden baksan otuz yıllık araba, biraz daha zorlasa her parçası bir yana dağılacak ama sese bak.. Bu arabayı böye kullanan kişinin karakterini de sen tahmin et artık..”

“Neyini tahmin edeyim baba..? Mal ortada işte.. Durduracan bir kenarda, indirecen aşağı, alacan eline ‘havan kime oğlum’ deyip, vur Allah vur..!”

“O bizim işimiz değil evladım. Bu memleketin emniyeti var, polisi var..! Hem hangisini durdurup, hangisini döveceğiz. Ayrıca dövmek çözüm mü?”

“Değil ama.. Görüyorsun işte.. Bile bile yapıyor. Maksat etrafa rahatsızlık vermek.. Allah bilir ne içti.. Normal adam bunu yapmaz ki..!”

“Ben trafikteki bu olaylara bir de şu gözle bakıyorum.. İnsanlar araba kullanırken nasıl davranıyorsa, insan ilişkilerinde de öyleler. Araba kullanırken sinyal vermeden dönen ya da yola çıkan, uzun farlarını yakarak habire öne geçmek isteyerek taciz eden, aralardan zigzaklar çizip, tehlike yaratan her sürücü aynı zamanda ötekilerin haklarını gasp ediyor. Efendi olan, medeni davranan, kurallara uyanlar normal yaşamda da böyleler.. Yani anlayacağın trafikteki araçların hareketlerini gözle, toplumun sosyal, kültürel yapısı hakkında karar ver..”

Yol boyu ordan burdan konuşarak Bahçeköy yoluna saptık, tarihi su kemerinin altından geçtikten sonra arboretuma doğru ilerlemeye başladık. Yol çift yönlü ve sollama yasağı olduğunu gösteren sürekli çizgiyle bölünmiş durumda.. Arboretuma yüz metre var yok, süratimiz çok düşük.. O anda ikimiz de donduk kaldık. Sadece “dur dur dur..!” diyebildim. Oğlumun ani bir refleksle direksiyonu sağa kırarken, frene de basması bizi Azrail’in elinden aldı. İki aracın yanyana ancak sığabildiği yolda karşı yönden cellat gibi gelen minibüsten bozma bir kamyonet, önündeki bir başka kamyoneti süratle sollayıp, bizim durmamızla birlikte aradan çarprazlamasına sıyrıldı, geçerken de yan aynaya çarpıp, devam etti. Durmak falan da yok.. Saniye farkıyla kurtulduk desem yalan olmaz..

Yolu tıkamamak için devam edip, arboretumun otoparkına girdikten sonra, “Gördün işte evladım. Bu hayatta biz ne kadar kurallara uyarsak uyalım, kural nedir, insanlık nedir bilmeyen bunun gibi yaratıklar yüzünden hayattan kopabiliriz. İşte örneği..” dedim..

“İlk defa böyle bir şey yaşadım..!” derken, olayın şokundaydı..

İki gün sonra kahvaltıda olayı bir kez anımsayıp, ev halkına, “Helvamızı bile yemiştiniz şimdiye” deyince.. Oğlum, “İki güzel insana yazık olacaktı..!” diye espri yaptı. Güldük...

Ne diyelim yiyecek ekmeğimiz varmış.. Ama gidişat hiç de iyi değil.. Toplum duvara tosladı toslayacak..! Anlamak için arabayla trafiğe çıkmak yetiyor..!