Kalabalığı selamlıyor, herkes onlarla fotoğraf çektiriyordu. Aceves'in annesi de yanlarındaydı.
Her zaman kalacak rahat bir yerleri vardı. Bolca yemekleri de. Ancak bir şey onu rahatsız ediyordu.
Aceves, "Her zaman kapalı kalıyorduk. Çünkü bizi görülecek bir şey olarak sunuyorlardı ve sokaklarda
bizi görmemeleri için bizi kapatıyorlardı. Bundan çok rahatsızdım" diyor.

Aceves çocukken herkesten kaçıyordu. Okulda çocukların kendisiyle alay etmesinden, yüzündeki kılları çekiştirmesinden usanmıştı.