bana hep seni seviyorum de..!

bana ekmek verme su verme,

altıma yastık yorgan da serme

yokluklar içine kavrulsa da ruhum

sen bana “seni seviyorum” de

zindanlara at, müebbete mahkum et

sürgünlere sal, gurbette dermansız et

bırak çaresiz kalsın acılarım

sadece “seni seviyorum” de

yaşarım ben, “seni seviyorum” deyince

can bulurum, sen beni sevince

ömrüme ömür katılır, kanıma kan

bana “seviyorum” deyince

benim için ekmekten, aştan öncesin

dudakların bir öpmek için

bir de, “seni seviyorum” demek için açılsın

bana can ver, beni yaşat sevginle

bana hep “seni seviyorum” de

güller getirirsin, kokusu geçer, yaprağı kurur

hanlar hamamlar alırsın, yıkılır toprak olur

yaz biter, kış gelir, baharı da var bunun

sen benim baharımsın, ekmeğim, aşımsın

suyumsun, kanımsın,

bana hep “seni seviyorum” de

gözlerimdeki ışığı sevgin yakar

kalbim sadece sana atar

saç dökülür, derman kalmaz bedende

öfke, kin, nefret, acılar da biter

bir tek soluk kaldığında,

azrail’in nöbet tuttuğu günlerde

bana “seni seviyorum” de

ellerimi tut, sevgin aksın

gözlerin gözlerime sevgiyle baksın

dilin, dudağın sadece sevgi konuşsun

“seni seviyorum” diyemez olduğum anlarda bile

bana hep “seni seviyorum” de

ben seni sende buldum,

sense dünyada bir tanesin

ne isterim bitsin sevgimiz

ne de son bulsun ayrı yerde ömrümüz

sadece sensiz geçen yıllara yanarım

bir de gözyaşlarımın yastığı ıslattığı gecelere

yıllar geçer bir gün bensiz kalırsan dünyada

el etmem çağırmam seni “gel” diye yanıma

allah’ın verdiği canı allah alır sadece

isterim hatırladığında gel otur mezar başıma

şarkılar söyle, ninniler söyle dua diye

gitmeden dön, son kez bak

ve yine “seni seviyorum” de…    (tuncay dağlı)

“sevmesini bilen tüm insanlara, kadınına, erkeğine, “seni seviyorum” diyebilen tüm yüreklere armağanımdır..”